شرکت مهندسی آریانام

علاوه بر آزمون های ضربه و شکست، آزمون کشش به صورت معمول برای بررسی رفتار شکنندگی و چقرمگی مواد پلیمری با ارائه انرژی کششی جذب شده بر واحد حجم در نقطه شکست از سطح زیر منحنی تنش – کرنش مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال این آزمون از چند وجه با آزمون ضربه آیزود و چارپی متفاوت می باشد: (1) عدم وجود ناچ: در حالت کشش بر خلاف ضربه که تنش بر روی ناچ متمرکز می شود تمام حجم نمونه در معرض تنش اعمالی قرار می گیرد. (2) استفاده از نرخ های پایین کشش. از آنجایی که مقاومت با نیروی لازم برای شکست نمونه متناسب است، و کرنش با واحدهای طول اندازه‌گیری می‌شود (مسافتی که نمونه کشیده می‌شود)، بنابراین حاصلضرب مقاومت در کرنش، با حاصلضرب نیرو در مسافت متناسب است که نتیجه حاصله از جنس انرژی می باشد. نکته‌ی حائز اهمیت، این است که مقاوم بودن یک نمونه لزوماً به معنای چقرمه بودن آن نیست. بعضا برای بهبود چقرمگی مواد پلاستیکی شکننده از مواد الاستومری، مواد ترموپلاستیک الاستومر و یا موادی با وزن مولکولی پایین استفاده می شود. لیکن، افزایش ازدیاد طول در نقطه شکست در این موارد معمولا با کاهش مدول الاستیسیته همراه خواهد بود. ازین رو مهندسان پلیمر با کنترل مورفولوژی و ریزساختار آلیاژهای پلیمری همواره سعی بر این داشته تا با جلوگیری از کاهش مدول الاستیسیته و افزایش خواص کشش پذیری به مواد چقرمه و سوپرچقرمه دست پیدا کنند.